Donderdag (31/08) - Vroeg in de morgen kwamen we aan te Novespace. Het vliegtuig staat al op ons te wachten. Masaal worden er vanuit de bus al foto's gemaakt. Later zal blijken dat iedereen het vliegtuig in en uit zal kunnen lopen, net als je thuis de keuken in- en uitkoerst ...


De werkruimte, die niet meer dan een grote tent is met enkel elektriciteit en enkele tafels....:


We zijn er niet alleen, naast onze Belgische vrienden zijn er ook heel wat Europese studenten. Deze hadden wat ingewikkeldere experimenten:


Donderdagmiddag stond ons experiment, na wat problemen met de montage, al gemonteerd in het vliegtuig:

Woensdag avond (30/08) stonden we met pak en zak klaar aan het "Huis der Vleugels" in Brussel.


Het experiment geladen in de bus:

Het ZERO-G team van VTI Ieper met hun zingende gravitatiedetector is momenteel moeilijk bereikbaar, ze bevinden zich in en rond Bordeaux ( luchthaven Mérignac/ residentie in Taussat aan het Bassin d'Arcachon).

Bij hun vertrek was het nog niet geweten of en hoe vlot ze internettoegang zullen hebben om deze weblog up te daten. In het slechtse geval wordt er weer geupdate vanaf 8/9 dag van hun thuiskomst.

Er is een tussenlanding op de militaire luchthaven van Melsbroek alwaar een persconferentie is in de namiddag. WTV zal waarschijnlijk van de partij zijn, dus kijk maar eens dindagavond naar het WTV-journaal. Misschien ook een van de Vlaamse zenders ?

Op vrijdag 8/9 hebben ze een afspraak om 17h in het VTI van Ieper, waar ook het experiment en alle teamleden aanwezig zullen zijn met waarschijnlijk al beelden.

We hopen op een succesvolle afloop van onze vlucht en experiment. Waarschijnlijk wordt dit een van de meest onvergetelijke gebeurtenissen van ons leven.

Vanbeselaere Johan
"begelijdende" leerkracht

Het experiment heeft z'n " stal " verlaten en is reeds onderweg naar Bordeaux. Allez het zit al in mijne auto en staat voor mijn deur. Hopelijk kom ik de flikken niet tegen of ze denken nog dat ik een terrorist ben.


Hieronder de laatste foto's van de laatste loodjes van gisterenavond nog.

Wij zijn alvast beginnen aftellen ... nog 8 uur en we zitten op de bus naar Brussel. Nog even alles showen voor we vertrekken ...



de vraag is nu, wat zit er in die bak ( 't ziet er futuristisch uit hé ;-) )





Dat is dus het blaasstuk, wat de lucht onder juiste hoek op onze buis blaast. Door dat de waterhoogte in de buis verandert, zal ook de toon veranderen ... en dat allemaal afhankelijk van de g-krachten waaraan we ondergevig zijn. Vergelijk het maar met de verschillende klank die verschillende flessen geven als je ze aanblaast.







Nu nog een fotooke nemen van het inladen, en klaar is kees ... (wat het grondwerk betreft ;-) )

Yup yup,

De tijd begint te dringen, we zijn bijna weg richting Bordeaux. Of "den bak" al dan niet waterdicht is zullen we moeten ondervinden in Bordeaux zelf. Maar hier alvast enkele beeldjes waar we gaan zitten!

Dit is onder andere het hotel waar we gaan verblijven.


We slapen in appartemensblokken van 6 personen. Een appartement heeft een eigen keuken (hoewel ik denk dat we die onaangeroerd gaan laten).

Wat ook voor heel wat mensen belangrijk is als ze op reis vertrekken is het weer. Daarom hier het weer voor de volgende 10 dagen. De volle hitte gaan we niet krijgen, maar ik denk dat het voor ons Belgen voortreffelijk weer zal zijn.


Als luchthaven kiezen wij voor Mérignac airport waar er zich ook militaire activiteiten afspelen. Op de volgende luchtfoto kan je een beetje zien waar Mérignac gelegen is ten opzichte van Bordeaux. De verstedelijking van het gebied is enorm.


Dat hetgeen ik zei over verstedeling geen klucht/grap was, kan je op volgende foto zien. "Stad der kleuren zegt men wel eens" Ik kan hen geen ongelijk geven.


De webcam beeldjes van vandaag preken alvast boekdelen. "Strontweer" in het vlaams. Maar het zal wel beteren!


Voila, that's all folks!

P.S. Daar de wijn van 2005 bijzonder duur is (zie onderstaande link) gaan we er geen meebrengen hé ;-)

dure wijn Bordeaux 2005

Ik meldde al via deze weblog m'n bezoekje aan het UZA, zie in het archief van augustus op 23/8. Ondertussen fotomateriaal binnengekregen met dank aan Nicky Demunster.

De laatste twee dagen hebben we niets anders gedaan dan gesilicoond. De bak moet waterdicht geraken, en dus moet ieder hoekje en gaatje opgestopt worden. Na ons in de meest ingewikkelde knobbels te hebben gewrongen om met de silicone op de juiste plaats te geraken, en de nodige uurtjes te hebben gewacht, hebben we den bak, zoals we hem heten, opgevuld met water. Om eerlijk te zijn, we hadden niet verwacht dat de bak sneller leeg zou lopen dan dat we hem konden vullen ... de eerste proef resulteerde in "zo lek als een zeef"


Dan maar de boel terug opgedroogd, en achter enkele bussen silicone gereden... na een paar uur plakken en pleisteren zag het er al beter uit (op het vlak van waterdichtheid dan). Jammergenoeg zorgt de zure (?) eigenschap van silicone, samen met de aanwezigheid van water voor het versneld roesten van onze stalen bouten. "ze roesten terwijl ge er staat op te kijken" zou men zeggen. In enkele seconden tijd wordt al het blank staal roestig :-( Dat roest mengt zich dan met de silicone ... het ziet er niet uit ...


Jammergenoeg droogt silicone niet zo bijster snel (die tweecoponentenlijn droogde dan weer te snel (aan je handen)) dus moeten we telkens wachten tot de volgende morgen alvorens we weer water kunnen in de bak kappen.

Ondertussen hebben we ook al de overbodige boutuiteinden afgescheven...


De elektrische installatie begint ook vorm te krijgen. De relais die als hoofdschakelaar dient (met start - stop drukknop) werkt netjes, de zekeringen en diferentieelschakelaar zijn gemonteerd. Glaszekeringen zorgen voor extra bescherming en laagspanning wordt voorzien voor verlichting in de bak.

Nu maar hopen dat we morgenvroeg de waterproef doorstaan. Als dat lukt, dan kan de elektrische installatie terug onder de bak worden gemonteerd, en kunnen we alles in gereedheid brengen voor de eerte test voor het grote publiek. Immers, dit weekend zal ons experiment te bezichtigen zijn in Astrolab Iris.

Nu vrijdag heb ik het geluk te kunnen deelnemen aan onderstaande activiteit die nauw gerelateerd is aan onze paraboolvlucht. Ik was er vlug genoeg bij, m'n collega's jammer genoeg niet.



Voel je even astronaut.

In de ruimte ontregelt gewichtloosheid je lichaam. Het overkomt elke astronaut, vaak met evenwichtsproblemen en misselijkheid als gevolg. Ruimtevaart-organisaties zouden hen graag deze en andere narigheden besparen en bestuderen daarom de impact van ruimtereizen op het menselijke lichaam.

Het ESA-testcentrum in Toulouse krijgt later dit jaar een ‘centrifuge’ die je zo snel ronddraait dat je tot zes keer de normale zwaartekracht voelt. Hiermee kan onderzocht worden hoe de nadelige effecten van ruimtereizen kunnen worden beperkt. Deze centrifuge wordt momenteel geperfectioneerd in het Universitair Ziekenhuis van Antwerpen (UZA) door hoogleraar fysica Floris Wuyts.

Eos nodigt 30 lezers uit om op vrijdag 25 augustus, om 14.00 uur, in het UZA met eigen ogen te zien én te ervaren hoe deze centrifuge werkt. Na een korte toelichting en een rondleiding in AUREA (Antwerps Universitair Research centrum voor Evenwicht en Aerospace), waar ook het VVIS (Visual and Vestibular Investigation System) uit het Neurolab van de spaceshuttle Columbia en de ‘astronautenstoel’ staan, krijg je de kans om zélf even rond te tollen

Gerelateerde info vind je nog op :

http://www.kennislink.nl/web/show?id=155124


http://www.maguza.be/artikel_detail.asp?IdArtikel=65

of

http://www.maguza.be/pdf/62uza28.pdf#search=%22floris%20wuyts%20uza%20parabool%22

en

http://www.nko.uza.be/patient/nko/evenwichtskliniek.html

Ik kreeg zojuist onderstaande reactie van de leraar wiskunde van de afdeling IW die ik heel treffend vind en jullie niet wil onthouden:

Met een exponentieel toenemende bewondering en verwondering heb ik de site www.gravitation-sound.be bekeken en alles van a tot z gelezen. Jullie zijn werkelijk cracks en meer dan ooit levende reclame voor het experimentele en zeker ook technisch geïnspireerde onderwijs. Als je op de foto's de oogjes van Bertrand nu al ziet blinken vol trots en verwachting naar wat komen moet, moet hij de voorbije weken reeds een magnifieke tijd beleefd hebben.



Ik wens je en allen die met je meegaan een nooit meer te vergeten levenservaring die nog lang mag doorzinderen.

Succes en het gaat jullie opperbest daar in Bordeaux en omstreken.

Marc.

en van de ex-leerkracht geschiedenis kwam het volgende binnen :

Indrukwekkend parcours hebben jullie al afgelegd voor Bordeaux! Dat is meer dan een GIP, dat is een supergip. Dat is nog wat anders dan geschiedenis studeren, dat is geschiedenis schrijven. We kruisen onze vingers dat alles mag meevallen en duimen terzelfdertijd voor het succes.

Ik zeg u geen vaarwel, m'n vriend, we zien elkander weer...
Luc

De voorbije twee dagen wat miserie gehad met de motor. Omdat we geen gegevens hebben over de motor (hij komt namelijk uit een gesloopte broodoven) durven we de motor niet langer dan 20 minuutjes laten draaien. Immers, na verdacht hete onderdelen hebben we er de sensor opgezet, en raad eens? 60 graden met gemak (verder durven we hem niet laten gaan).



Daar we de zaak niet vertrouwen hebben we er een grote koelplaat op gemonteerd, nu blijft hij onder de 55 graden. Stel je eens voor dat we onze motor opblazen daar in het vliegtuig...



Ook vandaag is weer plakkerig geworden! Na 3 bussen silicone hebben we alle hoekjes en kantjes gedicht. Morgen of overmorgen kunnen we de boel dus testen op waterdichtheid. Lets hope!

Vandaag was een mijlpaal in de bouw van het experiment !
Bekijk zelf maar de beeldjes met het commentaar hieronder :


Vandaag maar ook de vorige dagen werd er met drie à vier mensen naarstig doorgewerkt en het ging vooruit.


motor inbouwen


motor ingebouwd


computerrack bouwen


een scheutje water proberen


hopelijk waterdicht


en draaien maar


een prachtige stabiele parabool




even het zingen proberen ook


min of meer complete opstelling

Oops even waren we vergeten dat silicone moet drogen... vanmorgen eerste werk, het bakje samengestoken (of moet ik zeggen samengeplakt ?). Een hele toer om iets van binnenuit waterdicht te krijgen ! Nuja, uiteindelijk is het gelukt, en hebben we alle onderdelen van het bakje op hun plaats gekregen. Ook de as is nu op maat.




De onderkant van onze as moet waterdicht zijn (voor ons experiment moet er water in de as staan!). Een wijnkurk wat conisch gamaakt, en vervolgens met de nodige kracht in de aluminium as geramd... als dat niet dicht is, dan zal de siliconen prop die we ertegen gespoten hebben wel uitkomst bieden. Morgen de grote test, draaiend water (we willen het risico niet nemen van water in een bakje te doen waarvan de silicone niet droog is). Hopelijk blijven we zelf droog...



Ook het deksel begint er netjes uit te zien! De polycarbonaat opgeblonken, de boutjes netjes afgescheven, en even op de bak leggen. Naar mijn mening ziet het er uit als een ferm overgedimensioneerde, industrieele frigo... Nuja, dat terzijde, met de stukken binnenband van een tractor ertussen is het al bij al netjes gebricoleerd (al zeggen we het zelf :p).



Terwijl Jonathan en Stijn de rubber met tweecomponentenlijm (3 maal woordwaarde ?) op de aluminium lijmen hebben Wim en ik de motor wat verstevigd, en deze van een net aansluitkastje voorzien. Gezien de plakboel aan Jonathans handen vraag ik me af hoe Jonathan het bouwen zal kunnen loslaten, immers, hij vertrekt morgen op reis...

Met de spots aan in onze attelier hebben we nog de handvaten op de bak gemonteerd, kwestie van enige houdvast te voorzien als we daar binnen een kleine drie weken tussen hemel en aarde zweven!

In tegenstelling tot wat Johan plaatste, hebben we vandaag nog geen draaiend water... en dit door een gebrek aan tijd: om 20h waren we nog bezig... Een mens begint dan stilletjes aan honger te krijgen... Misschien is het wel eens goed om enkele 'ervaringen' te plaatsen, van wat we allemaal meemaken tijdens het construeren...

Het eerste probleempje hadden we met de boormachine van Bertrand. Normaal zou een Makita geen slecht merk mogen zijn, maar op een gegeven moment kregen we de boor er niet meer uit (het is een zelfspanner nvdr). Uiteindelijk hebben we de boor na wat foefelen er uit gekregen, waardoor we verder konden werken met mijn boormachine (gelukkig dat ik die meegenomen had, of daar stonden we weer...). Hopelijk komen we dit niet meer opnieuw tegen... we gaan een beetje moeten opletten in het vervolg met deze boormachine...

Het tweede voorval gebeurde met de wipzaag. Het plan was nochtans heel eenvoudig: een profiel vastzetten op evenwijdige afstand met de afgetekende lijn waar er moet gezaagd worden, om dan zo met de wipzaag mooi langs het profiel te gaan. Normaal zouden we dan een recht afgezaagd stuk polycarbonaat hebben.


Maar als je een wipzaag hebt waarbij er speling zit op het zaagje, dan vraagt dat natuurlijk om moeilijkheden. Het afgezaagde stuk had eerder het uitzicht van een middelgebergte, wat dus weer veel vijlwerk vroeg.


Het wipzaagje... dat toch niet meer echt te gebruiken is bij deze toepassingen:


Vandaag hebben we het deksel zo goed als afgewerkt en ook het bakje is zo goed als klaar. Morgen moeten we dus zonder teveel tegenslag draaiend water hebben, wat stilletjes aan tijd begon te worden.

Het bakje, nog zonder polycarbonaat aan de zijkanten:


Ook de rack werd grondig ontdaan van alle spanen, en dit met de grote middelen:


Het deksel, klaar om de polycarbonaat te monteren:


Morgenvroeg zullen we er natuurlijk met veel enthousiasme verder aan werken!

Ondertussen schieten de werken behoorlijk op.
Zoals je in onderstaande foto's ziet zit de as al gemonteerd in twee lagers en en ook de motor drijft al aan. De motor is overigens gerecupereerd uit een oude broodoven en zorgt via een getande riemoverbrenging voor 180 toertjes/minuut en is met de hand niet te stoppen.

Stijn die eindelijk ook z'n studentenjob heeft beëindigd en vlakbij Bertrand woont waar we te gast zijn is ondertussen ook z'n steentjes komen bijdragen, terwijl Wim al geruime tijd op de afspraak is. Bertrand is een beetje de spil waarrond alles draait en Jonathan (ondertussen een echte ingenieur) houdt hem draaiend. En ik, ik stond erbij en keek ernaar, ik speel voornamelijk taxi.

Tegen vanavond hebben we waarschijnlijk draaiend water ...
We zijn ook in blijde verwachting tegen dat Wards vakantiejob erop zit.
Vandaag en twee weken zijn we al vertrokken naar Brussel .........

Ondertussen begint "den aluminiumen bak" er al op te gelijken ...


Goed nieuws in polycarbonaatland, we hebben onze plastiek voor het deksel ... eindelijk !

Vandaag werd er nog verder geboord, gesleuteld en geshopt, we waren al met 4.

Zojuist het volledige complete resultaat gekregen van de medische keuring in Brussel op 30/6, met nu ook de bloedanalyse erbij. Wel dit "oudje" mag alvast nog mee. Nu nog wachten op de resultaten van de jongere snaken, maar ik ben er vrij gerust in.

We geraken stilaan van de grond met het bouwen van ons experiment. 't Is niet omdat er op deze weblog niet alle dagen een verslagje staat dat er niet gewerkt wordt hoor, maar 't is meestal wegens tijdsgebrek. De maanden mei en juni waren gewoonweg niet te doen: elk van de teamleden had examens en een eindwerk dat af moest en gepresenteerd/verdedigd worden, bij de begeleider was dat juist andersom, maar daarom niet minder tijdsrovend. Tussenin hebben we toch geprobeerd verder te werken voor ZERO-G en ons technisch dossier heeft ons begin juni serieus wat moeite gekost om op tijd af en binnen te krijgen. Enfin 't was gelukt maar dan begon het pas. Het oorspronkelijk idee getrouw is de uitwerking ondertussen wel al serieus aangepast geweest aan onze mogelijkheden en onvoorziene omstandigheden. Ondertussen zijn we begin augustus en nadert de dead-line, maar iedereen heeft er nu z'n reis en/of vakantiejob opzitten (of toch bijna) zodat we nu met vernieuwde krachten kunnen verderwerken. Hieonder een paar foto's van het experimentrack in opbouw.